Ik zie, ik zie, wat jij niet ziet

Bij een orthomoleculair arts kwamen uit bloedonderzoek overgevoeligheden naar voren die aansluiten bij de bevindingen van de vroegere allergoloog. Bovendien bleek ik een Candida-infectie te hebben. Niet ernstig, maar wel zodanig dat er volgens de arts iets aan gedaan moest worden.

Aan de medicijnen en een dieet dan maar. Ik kreeg onder andere het advies zelf glutenvrij brood te gaan bakken dat ook geen suiker en gist bevat en in de winkel niet te vinden is. Gelukkig kreeg ik een goed recept. En toegegeven: het leek iets beter te gaan. Alleen werd ik te mager. De medicijnen kreeg ik niet doorgeslikt, zelfs drinken was nog steeds een probleem. En de wetenschap dat alleen een dieet niet voldoende was, verminderde mijn motivatie. Ik zag er ook niet goed uit.

Intussen kwamen mensen in mijn omgeving met suggesties. Zo werd mij een helderziende aangeraden die meteen zou kunnen vertellen wat ik mankeer. Ik ken de man, zelf ook niet helemaal gezond. Dank u, toch maar niet. Een collega kwam met een orthomoleculair, energetisch therapeut aanzetten. Die, als zij niet kan helpen, doorverwijst naar een reguliere arts. Zelf was de collega via haar van een ernstige kwaal verlost. "Ik zal erover denken," loog ik. Dat energetisch gedoe was tenslotte ook een kwestie van voelen en zien.

Toch hield het me bezig. Als ik nou gewoon eens één afspraak maakte? Er vanuit ging dat het niks zou worden. Stel, - de kans was natuurlijk klein - dat zij ergens mee zou komen waar ik niet aan gedacht had? Iets wat ik over het hoofd had gezien?
Ik pakte de telefoon. Nog onwetend wat me te wachten stond.